۱۳۹۲ فروردین ۲۷, سه‌شنبه


زندگی ابدی

گفتند که انسان میل زندگی جاودانه را دارد، من هم باور کردم. حتی بعد از اینکه  به بهشت و جهنم هم خندیدم هنوز معتقد بودم که این میل وجود دارد. برای همین شروع کردم به تخیل کردن در مورد راههای افزایش عمر انسان، راههایی که یک روز بشر را نامیرا می کنند.
این روزها یک راه حل پیدا کرده ام : 50 سال زندگی عادی به هر کسی داده شود و پس از آن یک مرگ خودخواسته برای خارج کردن مغز قبل از فرسوده شدن سلول ها به دلیل آغاز روند پیری.
 حالا یک سالن بزرگ تصور کنید که پر از مغز است. مغزهایی که به آنها سیم های مختلفی وصل هستند. این سیم ها با ارسال امواج به  مغزهای ما بعد از مرگ، احساسات را شبیه سازی می کنند. احساس شادی، افتخار، مزه غذاها، هیجان، بوها ، گرما، سرما، رنگ ها ... درون این مغزها زندگی در جریان است.
این طوری خیلی جالب تر هم هست. حتی می توانی سناریو زندگی ات را قبل از مرگ انتخاب کنی. یک دنیای ایده آل درون مغزت!
شما آقا! شما عصر ژوراسیک را انتخاب می کنید؟ پیش طرح های زندگی با حضور شخصیت های مثل سزار، کلئوپاترا، شرلوک هلمز، دامبلدور و مولین مونرو خیلی پرطرفدار هستند! بله همین حالا قرارداد را با شرکت ما امضا کنید! ما زندگی بعد از مرگ جذابی برای شما تدارک می بینیم.
 اصلا هم تاثر برانگیز نیست ، بیایید قبول کنیم همین حالا هم خیلی از ما همین طور زندگی می کنیم.